Jezioro Hańcza – najgłębsze jezioro w Polsce i w Europie niżowej (głębokość maks. -108,5 m, gł. śr. 38,7 m, objętość 120,4 mln m3, powierzchnia 305 ha, długość linii brzegowej 11750 m). Wody jeziora wypełniają głęboką rynnę polodowcowową. Brzegi otacza wysoka i stroma skarpa. Unikalny charakter ma plaża Hańczy, pokryta rozległymi głazowiskami. Nagromadzenie głazów powstało podczas wytapiania zalegającej w rynnie jeziora bryły martwego lodu. Największy z głazów – kamienień graniczny (ponad 11 m w obwodzie) – pomnik przyrody, leży przy wschodnim brzegu zbiornika. Dno jeziora charakteryzuje się stromymi stokami. Pełno tu rowów, dołów, górek i stromych wąwozów. Miejscami płycizny sięgają do 50 m od linii brzegowej, w innym miejscu brzeg urywa się gwałtownym urwiskiem.
Kamieniste brzegi Hańczy pozbawione są prawie całkowicie roślinności brzegowej. Roślinność zanurzona tworzy rozległe podwodne łąki, w skład których wchodzą gatunki roślin typowych dla wód czystych, przezroczystych i głębokich (ramienice: zwyczajna, szorstka i szczeciniasta – charakterystyczna dla jezior górskich, na niżu spotykana jedynie w Hańczy)
Na uwagę zasługuje fauna bezkręgowa jeziora Hańcza, a w szczególności, rzadko spotykany w Polskich jeziorach, zespół skorupiaków stenotermicznych (chłodno- i tlenolubnych): m.in. Pallasea guadrispinosa – skorupiak z rzędu obunogów (relikt polodowcowy), Eurytemora gracilis – widłonóg – gatunek notowany w Polsce tylko w jez. Hańcza (charakterystyczny dla rzek syberyjskich).
Z ryb warto wymienić: sieję, sielawę, stynkę, węgorza, szczupaka oraz takie rzadkości jak reintrodukowaną troć jeziorową, strzeblę potokową, głowacza białopłetwego (chr.) i głowacza pręgopłetwego (chr.)- gatunki niespotykane w jeziorach niżowych Polski, poza Hańczą.
Ze względu na unikalny charakter jeziora w 1963 roku utworzono tutaj rezerwat wodno-krajobrazowy „Jezioro Hańcza”.
Więcej
Najnowsze komentarze